وکیوم تراپی زخم، یک متد درمانی است که از حدود ۲۵ سال پیش توسط پزشکان و کارشناسان زخم در دنیا متداول شده و به مرور زمان گسترش قابل ملاحظه ای یافته است.

موثر بودن این روش درمانی در درمان زخم های مختلف، مانند

  • زخم سوختگی،

  • زخم پای دیابتی،

  • زخم بستر،

  • زخم عفونی،

  • زخم بعد از عمل جراحی،

  • زخم های وریدی و شریانی،

  • زخم های بعد از اشعه درمانی،

  • زخم ناشی از حوادث و تصادفات،

  • زخم ناشی از جنگ،

توسط چندین هزار تحقیق ثابت شده است.


دستگاه های وکیوم تراپی زخم ساخته شده شامل مدل های متفاوتی به شرح ذیل می باشد:

 

 

 

 


پانسمان های وکیوم تراپی زخم به شرح ذیل است:

 

 

 


 

مکانیسم اثر وکیوم تراپی زخم شامل موارد ذیل است:

  • باعث کاهش مایعات بین سلولی شده و به این ترتیب تورم را کاهش می دهد.

  • با کاهش تورم و افزایش خونرسانی در سطح زخم، شرایط مناسب برای تشکیل بافت های ترمیمی ایجاد می شود.

  • ترشحات مضر را که می تواند مانع ترمیم زخم گردد از زخم جدا می کند.

  • ثبات مکانیکی در سطح زخم ایجاد می کند.

  • از خشک شدن سطح زخم جلوگیری می کند.

  • با اعمال فشار منفی در محیط خلا باعث افزایش خون رسانی به بافت ها می گردد.

کاربرد دستگاه های وکیوم تراپی زخم در جنگ نیز به اثبات رسیده است و گزارش های بیشماری در رابطه با موفقیت استفاده از فشار منفی و پانسمان با فوم در درمان این نوع زخم های باز صورت پذیرفته است. استفاده از این درمان منجر به کاهش زمان بسته شدن زخم، کاهش عفونت و همچنین کاهش نیروی موردنیاز برای پانسمان زخم های ناشی از جنگ شده است.

 

نمونه هایی از درمان زخم با روش وکیوم تراپی :

وکیوم تراپی