وکیوم تراپی زخم، یک متد درمانی است که از حدود ۲۵ سال پیش توسط پزشکان و کارشناسان زخم در دنیا متداول شده و به مرور زمان گسترش قابل ملاحظه ای یافته است.
موثر بودن این روش درمانی در درمان زخم های مختلف، مانند
-
زخم سوختگی،
-
زخم پای دیابتی،
-
زخم بستر،
-
زخم عفونی،
-
زخم بعد از عمل جراحی،
-
زخم های وریدی و شریانی،
-
زخم های بعد از اشعه درمانی،
-
زخم ناشی از حوادث و تصادفات،
-
زخم ناشی از جنگ،
توسط چندین هزار تحقیق ثابت شده است.
دستگاه های وکیوم تراپی زخم ساخته شده شامل مدل های متفاوتی به شرح ذیل می باشد:
پانسمان های وکیوم تراپی زخم به شرح ذیل است:
مکانیسم اثر وکیوم تراپی زخم شامل موارد ذیل است:
-
باعث کاهش مایعات بین سلولی شده و به این ترتیب تورم را کاهش می دهد.
-
با کاهش تورم و افزایش خونرسانی در سطح زخم، شرایط مناسب برای تشکیل بافت های ترمیمی ایجاد می شود.
-
ترشحات مضر را که می تواند مانع ترمیم زخم گردد از زخم جدا می کند.
-
ثبات مکانیکی در سطح زخم ایجاد می کند.
-
از خشک شدن سطح زخم جلوگیری می کند.
-
با اعمال فشار منفی در محیط خلا باعث افزایش خون رسانی به بافت ها می گردد.
کاربرد دستگاه های وکیوم تراپی زخم در جنگ نیز به اثبات رسیده است و گزارش های بیشماری در رابطه با موفقیت استفاده از فشار منفی و پانسمان با فوم در درمان این نوع زخم های باز صورت پذیرفته است. استفاده از این درمان منجر به کاهش زمان بسته شدن زخم، کاهش عفونت و همچنین کاهش نیروی موردنیاز برای پانسمان زخم های ناشی از جنگ شده است.
نمونه هایی از درمان زخم با روش وکیوم تراپی :